خانه موزه استاد ابوالحسن صبا در تهران، تصاویر - وبلاگ آبی اناری ها

به گزارش وبلاگ آبی اناری ها، وی از هنرمندان برجسته موسیقی در نیمه قرن اول می باشد و شاگردان پیروز و با استعداد بسیاری را در صنعت موسیقی ایران پرورش داده است. استاد صبا روش هایی که در نواختن سازهای ایرانی به کار گرفت، نوازندگان نسل های بعدی را بسیار تحت تأثیر قرار داد.

زندگی استاد ابوالحسن صبا

طبق روایات استاد ابوالحسن صبا در سال 1281 و یا چهارم فروردین ماه سال 1282 چشم به دنیا گگردده است. وی در محله ظهیرالسلام تهران و در یک خانواده موسقی و هنر دوست متولد شده بود. ابوالقاسم خان کمال السلطنه، پدرش از خاندان فضل و هنر و نوه ملک الشعرای دربار فتح علی شاه قاجار، محمود خان صبا بود. صبا، نام جد عظیم این خاندان بود و بعدها به عنوان نام خانوادگی برگزیده شد.

ابوالحسن صبا از همان دوران کودکی به موسیقی علاقه مند بود. ابوالقاسم خان، پدر استاد صبا که خود در صنعت موسیقی فعالیت داشت و بدان بسیار علاقه داشت، صبا را از سن شش سالگی برای آموزش نوازندگی نزد دوستان موسیقی دان و استاد خود می برد. صبا با آغاز موسیقی در دوران کودکی، در دوران جوانی دیگر شیفته موسیقی شده بود و زمانی که به مدرسه می رفت، در زنگ های تفریح برای هم کلاسی هایش سه تار می نواخت.

خانه موزه استاد ابوالحسن صبا تهران

صبا چندین ساز ایرانی را می توانست هنرمندانه بنوازد و تمام آموزش ها را نزد استادان برجسته عصر خود دیده بود. استاد ویولن وی حسن خان هنگ آفرین، استاد تار و سه تار میرزا عبدالله و درویش خان، استاد سنتور علی اکبر شاهی، استاد کمانچه حسین خان و استاد تنبک حاجی خان ضربی بودند.

از آن جایی که علاقه و اشتیاق صبا به موسیقی ستودنی بود، وی از رفتن به کالج آمریکایی صرف نظر کرد و مدرسه عالی موسیقی را ترجیح داد. علی نقی وزیری، یکی از نوازندگان برجسته تار در ایران بود که در سال 1302 یک مدرسه عال موسیقی تأسیس کرد و صبا هم در آن جا تحصیلاتش را ادامه داد. ابوالحسن صبا توانست در این مدرسه سبک جدیدی را در نواختن ویولن به وجود بیاورد و تأثیر شگفتی در نواختن این ساز در دنیای موسیقی ایران بیافریند. صبا معتقد بود تا قبل از او، ویولن در ایران با تقلید از کمانچه به شکل مخشوش و نالایقی نواخته می شد.

ابوالحسن صبا توانست در سن 22 سالگی دانشجوی ممتاز مدرسه عالی موسیقی گردد و احترام و تشویق اساتید موسیقی را به دست آورد. قطعه زرد ملیجه، نخستین اثر ضبط شده صبا بود که در سال 1306 در میان دو بند سرود ای وطن با صدای روح انگیز با ویولن نواخته شده بود. این قطعه در زمان خود توجهات زیادی را به خود جلب کرد. در سال 1306 استاد صبا با کمک و حمایت استاد علی نقی وزیری مدرسه موسیقی در رشت تأسیس کرد و دو سا در رشت اقامت گزید. وی در این مدت علاوه بر تدریس موسیقی به روستاها و کوهپایه های اطراف رشت می رفت و با گوش سپردن به نغمه ها و آهنگ های محلی سعی در جمع آوری آن ها داشت.

صبا تمام آن چه را که از نی و ساز و آواز چوپانان گوش می داد، به روی کاغذ با دقت می نوشت و سپس آن ها را برای مردم می نواخت. به اعتقاد وی نغمه ها و آهنگ های محلی سرچشمه اصلی موسیقی سنتی ایرانی هستند. بنا به گفته های دکتر تقی تفضیلی، موسیقی شناس و نویسنده ایرانی درباره استاد صبا، وی مدام نگران ادعاهایی مبنی بر غم انگیز و پر درد بودن موسیقی ایرانی بود. به همین سبب او سعی داشت تا موسیقی نشاط انگیز اصیل ایرانی را بیابد تا مبادا با ورود موسیقی غیرایرانی صدمه ای به موسیقی ایران وارد گردد. استاد صبا را به دلیل حفظ سنت موسیقی ایرانی، از افتخارات موسیقی ایران می نامند.

ارمغان هایی که صبا در این دو سال از گیلان حاصل نموده بود شامل قطعات بسیار زیبای دیلمان، پایکوبی چوبی قاسم آبادی، امیری و کوهستانی مازندرانی هستند. صبا با زندگی در رشت روح معلمی خود را پرورش داده بود و پس از بازگشت به تهران در دو اتاق از خانه پدری اش که عظیم هم بودند، کلاس های موسیقی برپا می کرد.

صبا در سال 1311 با دخترعموی نیما یوشیج به نام منتخب اسفندکمک که یکی از شاگردانش هم بود، ازدواج کرد و صاحب سه فرزند با نام های غزال، ژاله و رکسانا شد. صبا به تشویق دخترانش به موسیقی چندان تمایلی نداشت و بنا به گفته دخترش غزاله که از زبان پدرش شنیده بود، صبا از نسل خود موسیقی دان نمی خواست. صبا به دلیل تحصیل در مدرسه موسیقیریال به عنوان موسیقی دان شناخته شده بود تا که در سال 1318 رادیو تهران صدای ساز و آواز او را پخش کرد و از آن پس به عنوان یگانه استاد ویولن ایران نامیده شد.

صبا در کنار ویولن سازهای دیگر را نیز با استفاده از تجارب و مهارت های خود تعلیم می داد و به دنبال روش های غربی نمی رفت. او بیشتر زمانش را حتی تا دیروقت صرف تدریس موسیقی می کرد و از هنرجویانی که شرایط اقتصادی خوبی نداشتند، مبلغی دریافت نمی کرد. علی تجویدی، فرامرز پایور، رحمت الله بدیعی، منوچهر دنیابگلو، امیر همایون خرم و ملکه برومند ازجمله هنرمندانی هستند که حاصل کوشش های استاد صبا بوده و در سایه او به عرصه موسیقی پا گذاشته بودند.

آثار مکتوب صبا نیز عبارت اند از: بهارمست، زنگ شتر، در قفس، به یاد گذشته، چهار مضراب های گوناگون.

هنرها و استعدادهای استاد صبا در موسیقی خلاصه نمی شدند و او در دوران جوانی در مدرسه کمال الملک هنر نقاشی را نیز آموخته بود و همچنین، با ادبیات کلاسیک و جدید ایران و زبان انگلیسی آشنایی کامل داشت. وی در خلوت تنهایی اش سه تار می نواخت و معتقد بود سه تار بهترین سازی است که می توان با نواختن آن احساسات را بیان نمود. وی از شاعران معاصر با نیما یوشیج و شهریار رابطه نزدیکی داشت.

استاد صبا تمام عمر برای تعلیم موسیقی کوشش کرد و پایان در سن پنجاه و پنج سالگی بر اثر ناراحتی قلبی در 29 م آذر ماه سال 1336 در تهران درگذشت. پیکر وی با مراسم تشییع باشکوه در گورستان ظهیرالدوله تهران (خیابان دربند) به خاک سپرده شد.

معماری موزه استاد ابوالحسن صبا

موزه استاد صبا 230 متر مربع مساحت دارد و در ورود به آن، یک حوض کوچک پر آب در وسط حیاط وجود دارد که زیبایی و نشاط خاصی به موزه بخشیده است. در سمت راست دالانی وجود دارد که با عبور کردن از جلوی اتاق نگهبان به آن می رسید و موزه نیز از همان جا آغاز می گردد. یک زیرزمین نیز وجود دارد که به حوض خانه های قدیمی شباهت داشته و در گذشته محل تدریس استاد صبا برای استادانی چون غلامحسین بنان، علی اکبر شهنازی، فرامرز پایور، علی تجویدی، احمد عبادی، علی اضغر بهاری و... بوده است.

معماری موزه استاد ابوالحسن صبا بسیار ساده، باصفا و دلنشین است و کاملا به سبک خانه های قدیمی ایرانی می باشد. این خانه به وصیت استاد صبا پس از مرگش در 29 آبان سال 1353 به موزه تبدیل شد. در این خانه 5 اتاق، یک زیرزمین و حیاط کوچک وجود دارند.

ناگفته هایی از خانه موزه استاد ابوالحسن صبا

موزه استاد صبا، خانه مسکونی اجدادی وی می باشد که پدرش ابوالقاسم صبا آن را خریده بود و تا هفت پشت از خاندان در آن زندگی نموده بودند. این خانه پس از مرگ استاد توسط برای عظیمداشت و ارج نهادن به میراث وی به وزارت فرهنگ و هنر فروخته شد. همسر استاد صبا لوازم شخصی، نت های شاگردان استاد، عکس های استاد از دوران کودکی تا عظیمسالی، اسناد، نامه ها و مکاتبات استاد را به موزه اهدا کرد. خانه استاد صبا نبش بن بست در خیابان ظهیرالاسلام واقع شده و در اطراف آن مغازه های کاغذ فروشی و فروشگا های زیادی وجود دارند.

بخش های مختلف خانه موزه استاد ابوالحسن صبا

در موزه استاد صبا بخشی به تصاویر، نامه های اداری، مکاتبات و اسناد، وسایل شخصی از جمله عینک، قلم، دوات، کت و شلوار رسمی، ماسک گچی و اشعار و نوشته های استاد اختصاص یافته است. در بخشی دیگر، مجموعه ای از سازها وجود دارند که دارای ارزش و قدمت کم نظیری هستند. در آخرین بخش موزه، مجموعه ای از یادگاری های خانم اسفندکمک، همسر استاد به نمایش گذاشته شده اند و شامل 90 عروسک با لباس های مختلف قومی و محلی ایرانی می باشد. خانم اسفندیار، همسر استاد صبا بانوی هنرمند و اولین زنی بود که نگارش دستور صنایع دستی و خیاطی را انجام داد و علاوه بر گردآوری هنرهای دستی چون خیاطی و گلدوزی در قالب کتاب، به تدریس نیز می پرداخت. عروسک هایی که خانم اسفندیار در موزه به نمایش درآورده است، شامل لباس های محلی مناطقی چون قم، یزد، خراسان، کردستان، گیلان، بندرعباس، ترکمن صحرا و ... می باشند.

هزینه و زمان پیشنهادی بازدید از خانه موزه استاد ابوالحسن صبا

موزه استاد صبا همه روزه از ساعت 8:30 صبح تا 15:30 بعد از ظهر به روی عموم باز است و هزینه ورودی ندارد.

فصل مناسب برای بازدید از خانه موزه ابوالحسن صبا چه زمانی است؟

موزه استاد صبا در تمامی فصول قابل بازدید است.

چگونه به خانه موزه استاد ابوالحسن صبا برویم؟

خانه استاد صبا نبش بن بست در خیابان ظهیرالاسلام واقع شده و در اطراف آن مغازه های کاغذ فروشی و فروشگا های زیادی وجود دارند. آدرس موزه استاد صبا: تهران، میدان بهارستان، خیابان ظهیر الاسلام، شماره 90.

در نزدیکی خانه موزه استاد ابوالحسن صبا از چه جاهای دیدنی دیگری می توان بازدید کرد؟

فاصله خانه موزه استاد صبا از باغ موزه نگارستان: 450 متر (5 دقیقه پیاده روی)

فاصله خانه موزه استاد صبا از خانقاه صفی علیشاه: 500 متر (6 دقیقه پیاده روی)

فاصله خانه موزه استاد صبا از موزه تاریخ مفاخر: 600 متر (7 دقیقه پیاده روی)

فاصله خانه موزه استاد صبا از بازار عظیم بهارستان: 600 متر (9 دقیقه پیاده روی)

فاصله خانه موزه استاد صبا از موزه هنرهای ملی: 800 متر (9 دقیقه پیاده روی)

فاصله خانه موزه استاد صبا از عمارت مسعودیه: 2.7 کیلومتر (10دقیقه با ماشین)

فاصله خانه موزه استاد صبا از موزه جواهرات ملی ایران: 3.1 کیلومتر (9 دقیقه با ماشین)

فاصله خانه موزه استاد صبا از شمس العماره: 3.3 کیلومتر (13 دقیقه با ماشین)

فاصله خانه موزه استاد صبا از کتابخانه و موزه ملی ملک: 3.5 کیلومتر (12 دقیقه با ماشین)

فاصله خانه موزه استاد صبا از کاخ گلستان: 3.6 کیلومتر (15 دقیقه با ماشین)

چه هتل هایی در نزدیکی خانه موزه ابوالحسن صبا برای اقامت وجود دارند؟

فاصله از موزه استاد صبا:

هتل 3 ستاره شیراز: 4دقیقه با ماشین

هتل مهر: 9 دقیقه با ماشین

هتل ثامن: 9 دقیقه با ماشین

هتل عظیم فردوسی: 9 دقیقه با ماشین

چه رستوران ها و غذاخوری هایی نزدیک به خانه موزه استاد ابوالحسن صبا هستند؟

فاصله از موزه استاد صبا:

رستوران دهه شصتیا: 1.1 کیلومتر

رستوران عادل: 1.9 کیلومتر

رستوران ساعی: 2 کیلومتر

کافه رستوران سمیه: 2.3 کیلومتر

رستوران سنتی رستان: 2.5 کیلومتر

رستوران ایده آل: 2.6 کیلومتر

رستوران شماعیان: 2.7 کیلومتر