پیراهن قرمز را از من نگیرید، می میرم!، می خواهم به عشقم برگردم و به تیم دیگری فکر نمی کنم - وبلاگ آبی اناری ها

به گزارش وبلاگ آبی اناری ها، اکبر ایمانی، هافبک اسبق تراکتور، که برای پشت سر گذاشتن دوران سربازی راهی ملوان شده بود، مدعی است جدایی از این تیم شرایط روحی سختی را برای وی شکل داده بود و از دچار شدنش به بیماری و افسردگی در این مدت خبر می دهد.

به گزارش خبرورزشی، ایمانی که نتوانست فصل گذشته را به عنوان سرباز در ملوان تاب بیاورد، اکنون با قبولی در دانشگاه در مقطع دکترا، امیدوار بود که شرایط بازگشت به تراکتور برایش فراهم گردد که با مانع بزرگی روبرو شده که خودش به شکلی جالب آن را توصیف می نماید که در ادامه می خوانید.

از تراکتور که جدا شدم افسرده شدم

سی سالم که شد سرباز شدم و در آن مقطع هم دانشگاه قبول نشدم. یک سال به ملوان رفتم و خواندم و الان در مقطع دکترا در رشته مدیریت ورزشی قبول شدم. وقتی که به ملوان رفتم کشاله ام کش آمد و دو-سه ماهی نبودم. اصلا نمی دانم چطور بگویم اما انگار به من یک شوک بزرگ وارد شده باشد. از تراکتور که جدا شدم، خودتان که می دانید چقدر این تیم را دوست دارم و واقعا انگار مریض شدم. واقعا انگار مریض و افسرده شده بودم. ملوان تیم بزرگی است اما من نمی توانستم و کاملا افسرده شده بودم.

پیراهن تراکتور را از من نگیرید، میمیرم!

هدفم این بود که به تراکتور برگردم، واقعا بدون آن نمی توانم. من قرارداد سه ساله داشتم، وقتی به سربازی رفتم. الان اما وقتی برگشتم به من گفتند که اینجا به تو بازی نمی رسد و اشکم عایدی. به من گفتند بیا قراردادت را توافق کنیم تا فسخ گردد، اما واقعا من نمی توانستم. مگر می توانی از خانواده ات جدا شوی. چرا متوجه نمی شوید که تراکتور تمام دارایی من است و به خاطر آن در حد کما از خودم بیخود شدم و نتوانستم دوری اش را تحمل کنم. اما الان متوجه شدم که قراردادم را به صورت یکطرفه فسخ نموده اند. خب بگویید چیکار کنم؟ این پیراهن را از من نگیرید. چرا باور نمی کنید بدون آن نمی توانم و میمیرم! بروم شکایت کنم؟ از عشق خودم شکایت کنم که مرا از آن دور نموده اند؟ انتظار نداشتم که به بعد از این همه مدت این رفتار را با من داشته باشند.

دو روز فرصت می خواستم تا خودم را به خمس اثبات کنم

جدایی ام از تراکتور دست من نبود. سربازی دست من که نیست. ولی تا زمانی که بودم برای تراکتور چیزی کم نگذاشتم و البته همه چیزم را هم مدیون این تیم و هوادارانش هستم. انتظار نداشتم قراردادم را یکطرفه فسخ نمایند. خیلی ها آمدند تراکتور و احیا شدند و غریبه هم بودند، من که بچه آذربایجان هستم را قراردادم را یکطرفه فسخ نموده اند. من هیچ شرطی برای بازگشت نداشتم و وقتی اینطور گفتند به آنها گفتم اجازه بدهید دو روز بروم تمرین تا خودم را به خمس نشان دهم و چرا نمی گذارید در شهرم بمانم؟

فکر حضور در تیم دیگری را هم نمی توانم بکنم

من نمی خواهم به چیزی فکر کنم و اینکه الان به تیم دیگری بروم اصلا از ذهنم عبور نمی نماید و واقعا در شوک هستم. من تمام توانم را گذاشتم تا درس بخوانم و دانشگاه قبول شوم تا دوباره بتوانم به تیمم برگردم، اما الان انگار دوباره به من شلیک نموده اند و باورم نمی گردد که پیراهن تیمم را به من نمی دهند. اصلا بگذارید دو روز بروم تمرین اگر خمس گفت به کار من نمی آیی بعد می روم و پشت سرم را هم نگاه نمی کنم. اگر خوشش نیامد من می روم و اصلا بیخیال فوتبال می شوم. ولی شما را به خدا قسم این پیراهن را از من نگیرید.