تفاوت میان ناحیه بروکا و ناحیه ورنیکه در مغز - وبلاگ آبی اناری ها

به گزارش وبلاگ آبی اناری ها، کار اصلی ناحیه بروکا ایجاد زبان معنادار است به طوریکه، شخص بتواند به طور محسوس و روان صحبت کند. ناحیه ورنیکه مسئول درک عبارت های ایجاد شده به وسیله گوینده است. ناحیه ورنیکه لزوماً در پردازش زبان درگیر

مترجم: امین حسین پور

منبع:راسخون

کار اصلی ناحیه بروکا ایجاد زبان معنادار است به طوریکه، شخص بتواند به طور محسوس و روان صحبت کند. ناحیه ورنیکه مسئول درک عبارت های ایجاد شده به وسیله گوینده است. ناحیه ورنیکه لزوماً در پردازش زبان درگیر است. مقاله زیر به مقایسه میان این دو ناحیه می پردازد.

مغز انسان با دارا بودن بیش از صد میلیارد نورون، پیچیده ترین عضو بدن ماست. مغز کنترل کاملی بر روی کارکردهای مختلف بدن دارد. مغز به نواحی مختلفی تقسیم شده است که وظایف خاص بدن را اجرا می نماید. نواحی در مغز وجود دارد که آنچه را که صحبت می گردد مورد بررسی قرار می دهد و بعلاوه به شمرده سخن گفتن یاری می نماید. این نواحی در زیر مورد بحث قرار گرفته است.

ناحیه بروکا و ناحیه ورنیکه که دربردارنده نورون های حرکتی است، واحدهای پردازش زبانی مغز می باشد که به درک زبان یاری می نماید و بعلاوه به ما اجازه می دهد تا به درستی ارتباط برقرار کنیم. این ها مراکز زبان در مغز می باشد و کارکرد صحیح آن ها برای درک و سخن گفتن به هر زبانی از اهمیت برخوردار است.

هر دو ناحیه به وسیله راه کمانی که دسته ای از اعصاب است به هم متصل شده است و در آن اطلاعات پردازش شده از ناحیه ورنیکه به ناحیه بروکا باز پخش می گردد. اجازه دهید سعی کنیم به درک بیشتری درباره تفاوت میان این دو ناحیه مغزی دست یابیم.

ناحیه بروکا در برابر ناحیه ورنیکه

کارکرد

کارکرد ناحیه بروکا اطمینان حاصل کرد از این مسئله است که سخن ادا شده به وسیله مخاطب قابل درک باشد.

درک کردن آنچه که گوینده گفته است، وظیفه اولیه ناحیه ورنیکه است. ناحیه ورنیکه در پردازش و تفسیر کردن زبان دریافت شده از سوی گوینده درگیر است. به عبارت ساده تر، عمل پیچیده درک سخن به وسیله ناحیه ورنیکه انجام می گردد.

موقعیت

ناحیه بروکا در لوب قدامی سمت چپ در نزدیکی قشر حرکتی اولیه واقع شده است.

ناحیه ورنیکه در لوب تمپورال سمت چپ واقع شده است و به قشر شنوایی بسیار نزدیک است. قشر شنوایی خروجی های آن را به ناحیه ورنیکه ارسال می نماید.

اهمیت

ما تنها در صورتی می توانیم به گونه ای معنادار سخن بگوییم که ناحیه بروکا به در درستی کار کند. ادا کردن کلمات درست وظیفه اصلی این قسمت از مغز است. مسئولیت ناحیه ورنیکه این است که باعث می گردد زبانی را که می شنویم، درک کنیم. ناحیه ورنیکه لزوماً به ما اجازه می-دهد عبارت های ایراد شده به وسیله گوینده را بفهمیم.

اختلال

Brocas aphasia، در این شرایط بیمار نمی تواند به صورت روان صحبت کند. به عبارت ساده تر، فرد در ایجاد ارتباط به صورت شفاهی و لفظی یا به وسیله نوشتن دچار مشکل می گردد. پس علی رغم مطلع بودن از آنچه که باید صورت بگیرد، بیمار قادر نیست خود را اظهار کند. او به صورت معنادار سخن می گوید ولی نه به صورت پیوسته. بسیاری از اوقات عبارت های آن ها دارای اشکالات دستوری فراوانی است. سخن گفتن کُند، مکی دار و با وقفه های طولانی میان واژه ها همراه است. پس حتی اگر زبان گوینده قابل شنیدن هم باشد، بیمار در موقعیتی نیست که بتواند آن را درک کند. بعلاوه، حتی اگر سخن بیمار شمرده هم باشد، ایجاد حس در مخاطب بسیار سخت است. مهارت های نوشتاری هم ضعیف است.

خروجی

خروجی ناحیه بروکا به سمت قشر حرکتی می رود که حرکت لب ها و زبان را تنظیم می نماید. حرکات لب ها و زبان با هر ورودی ارسال شده به وسیله ناحیه بروکا به قشر حرکتی هماهنگ می گردد.

خروجی ناحیه ورنیکه به ناحیه بروکا می رود. پس، سخن ادا شده همگام با خروجی ناحیه ورنیکه می باشد.

منبع: راسخون