باقی گذاشتن سنگ های کلیوی کوچک بی علامت احتمال عود سنگ را افزایش می دهد - وبلاگ آبی اناری ها

به گزارش وبلاگ آبی اناری ها، سنگ های کلیوی مسئله ای هستند که گاهی مداخله جراحی برای خارج کردنشان ضرورت پیدا می نماید، اما در این جراحی ها فقط سنگ های بزرگتر خارج می شوند و سنگ های کوچکتر بی علامت باقی گذاشته می شوند.

به گزارش وبلاگ آبی اناری ها به نقل از مدیکال نیوز تودی اما یک آنالیز اخیرا منتشر شده در ژورنال معتبر پزشکی نیوانگلند نشان می دهد خارج کردن سنگ های بی علامت کوچکتر خطر عود سنگ کلیوی را کاهش می دهد.

یافته های این آنالیز به شواهدی اضافه می گردد که ممکن است در آینده راهنمای بالینی برخورد بالینی با سنگ های کلیوی را تغییر دهد.

سنگ های کلیوی قطعات سخت و شن مانندی از مواد رسوب نموده هستند که در یک یا هر دو کلیه هنگام بالا بودن مواد معدنی مشخص در ادرار تشکیل می شوند. تا هنگامی که این سنگ ها در کلیه ها باقی می مانند، معمولا بیماران علامتی ندارند، اما هنگامی که سنگ ها آغاز پایین آمدن به وسیله لوله بسیار نازک حالب می نمایند که به مثانه متصل می گردد، درد بسیار شدیدی را باعث می شوند. اگر سنگ های کلیوی به درستی درمان نشوند ممکن است عوارضی مانند نارسایی کلیوی ایجاد نمایند.

سنگ های کلیوی اغلب آنقدر کوچک هستند که نهایتا با عبور از پیشابراه به وسیله ادرار دفع می شوند، اما گاهی مقدار آنها به قدری بزرگ است که نمی توانند از این راستا عبور نمایند. این سنگ های بزرگتر ممکن است به جراحی برای خارج کردن احتیاج داشته باشند. یکی از گزینه ها در این حالت خارج کردن سنگ ها به وسیله آندوسکوپی است که در آن آندوسکوپ به وسیله پیشابراه وارد مثانه می گردد و سپس به سوی حالب یا کلیه ادامه راستا می دهد.

حدود 20 درصد سنگ های کلیوی احتیاج به مداخله متخصص جراحی کلیه و مجاری ادرار (اورولوژیست) برای خارج کردن پیدا می نمایند. هر چه سنگ بزرگتر باشد، احتمال اشکال در دفع شدن آن بیشتر می گردد. حتی سنگ هایی که نهایتا در ادرار دفع می شوند، ممکن است باعث درد و رنج بسیار بیمار شوند و احتیاج به تصویربرداری و مداخلات پزشکی را ایجاد نمایند.

شایع ترین اورژانسی که متخصصان اورولوژی با آن روبرو هستند، همین عبور دردناک سنگ های کلیوی از کلیه از راستا حالب به سمت پایین است. سنگ های کلیوی بعلاوه گاهی باعث عفونت دستگاه ادراری، انسداد آن می شوند. انسداد و عفونت دستگاه ادراری همه می تواند به یک مورد اورژانس بدل گردد.

هنگامی که بیماران برای خارج کردن سنگ های علامت دار کلیه تصویربرداری می شوند، ممکن است سنگ های کوچکتر بی علامت هم کشف شوند.

پژوهشگران در این آنالیز می خواستند مشخص نمایند که آیا سودی در خارج کردن این سنگ های بی علامتی در افرادی که قبلا سنگ های علامت دارشان خارج شده است، وجود دارد یا نه.

این آنالیز یک کارآزمایی بالینی چندمرکزی تصادفی شده و کنترل شده بود و 75 بیمار با درمان جراحی اندوسکوپیک تحت درمان سنگ کلیه اولیه قرار گرفتند. در حدود نیمی از این بیماران فقط یک سنگ کلیه بزرگ اولیه برای خارج کردن داشتند (گروه کنترل یا شاهد) و بقیه بیماران علاوه بر سنگ اصلی سنگ های کوچکتر بی علامت داشتند (گروه درمان).

پژوهشگران سپس مقدار بروز عود سنگ کلیوی را آنالیز کردند که بر اساس تعداد مواردی بود که این بیماران دچار رشد و بزرگ شدن سنگ های ثانوی شده بودند و به خاطر آنها به بخش اورژانس مراجعه نموده بودند یا جراحی شده بودند.

نتایج نشان داد که در گروه درمان خطر عود بیماری بسیار کمتر است. در گروه درمان مقدار عود 16 درصد بود، در حالیکه در گروه شاهد 63 درصد افراد دچار عود سنگ کلیه شده بودند. میانگین مدت پیگیری در این آنالیز اندکی بیش از 4 سال بود.

این آنالیز البته محدودیت هایی هم داشت، از جمله اینکه مقدار نمونه آن بسیار کوچک و عمدتا شامل افراد سفیدپوست بود. کوچک بودن مقدار نمونه توانایی تعمیم دادن نتایج آنالیز را محدود و احتیاج به پژوهش های بیشتر را به مطرح می نماید. به علاوه، در این آنالیز پژوهشگران و جراحان می دانستند هر کدام از شرکت نمایندگان در کدام گروه قرا ر دارند که ممکن است بر نتایج آنالیز تاثیر بگذارد.

یک موضوع دیگر که ممکن است بر نتایج تاثیر بگذارد، بیماری های همراه در هر یک شرکت نمایندگان که ممکن است زمینه ساز تشکیل سنگ های کلیوی عودنماینده باشد و درمان این دلیل ریشه ای ممکن است نهایتا برترین کار برای این بیماران باشد.

بعلاوه در دسترس بودن روش های درمانی غیرتهاجمی مثل شکستن سنگ ها با امواج اولتراسوند (فراصوتی) می تواند امکان برطرف کردن سنگ های بی علامت را هم بدهد. در این موارد دستگاه سنگ شکن سنگ های به جامانده را به قطعاتی کوچک تقسیم می نماید که می توانند بدون درد به وسیله ادرار خارج شوند.