صنوبر تراریخته در آمریکا فراوری شد - وبلاگ آبی اناری ها

به گزارش وبلاگ آبی اناری ها به نقل از مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران، تأمین انرژی به عنوان یکی از نیازهای اساسی بشر، قرن­ها است که از جمله دغدغه­ های مهم به شمار می­ رود. به دلیل تجدیدپذیر نبودن سوخت­ های فسیلی و نگرانی­ های زیست محیطی، کوشش برای یافتن سوخت­ های تجدیدپذیر جایگزین در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است.

از این رو سوخت های زیستی منبع انرژی مناسب و قابل قبولی هستند.

یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی دانشگاه جورجیا در آمریکا کشف نموده است که درختان صنوبر تراریخته که با روش مهندسی ژنتیک فراوری می­ شوند بهتر رشد می نمایند و به نحو موثرتری به سوخت های زیستی تبدیل می شوند.

به علت ترکیب دیواره سلولی گیاهان، مواد گیاهی به طور کار آمدی به قند های اولیه تجزیه نمی شوند. این قندهای اولیه هستند که به سوخت زیستی تبدیل می شوند.

در مقاله ای که دوازدهم فوریه سال جاری در nature biotechnology منتشر شد، محققان گزارش کردند که کاهش فعالیت ژن ویژه ای که GAUT4 نامیده می گردد، موجب می گردد که پکتین به مقدار کمتری فراوری گردد. پکتین ترکیبی در دیواره سلول های گیاهی است. این ترکیب سبب می گردد که فرایند تجزیه ترکیبات دیواره سلولی گیاه و تبدیل آن ها به قندهای اولیه به کندی صورت بگیرد.

نویسنده مسئول این مقاله، دبرا موهنن، استاد بیوشیمی و زیست شناسی مولکولی در کالج علم و هنر فراکلین می گوید: سوخت های زیستی گران هستند. شکستن توده زیستی گیاهی انرژی زیادی لازم دارد. بنابراین حتی اگر کارایی تجزیه به مقدار اندکی افزایش پیدا کند در مقیاس صنعتی بسیار مهم است.

موهنن و یک تیم تحقیاتی در 6 انستیتو کشف کردند که کاهش بیان GAUT4 در صنوبر موجب می گردد که محتوای پکتین در دیواره سلولی گیاه هفتاد درصد کاهش پیدا کند و در نتیجه مقدار قندهای آزاد شده 15 درصد زیاد گردد. برخلاف انتظار دانشمندان این مسئله موجب افزایش در رشد گیاه صنوبر نیز شد.

افزایش عملکرد گیاه و افزایش تجزیه ترکیبات گیاهی در دیواره سلولی و آزادسازی قندها برای فراوری سوخت های زیستی هم در گیاهان گلخانه ای و هم در گیاهان مزرعه ای امکان پذیر است. گیاهان تراریخته که با این قابلیت برتر نسبت به همتایان خود فراوری می شوند جایگزین بسیار مهمی برای سوخت های فسیلی هستند.

درخت صنوبر قبلا توسط وزارت انرژی ایالات متحده به عنوان یک منبع زیستی سوخت شناخته شده است. این درخت می تواند در زمین هایی که برای فراوری محصولات به اندازه کافی سود آور نیستد رشد کند.

فراوری صنوبرهای تراریخته با استفاده از روش مهندسی ژنتیک نه تنها می تواند مقدار انرژی را در بخش سوخت های زیستی توسعه دهد بلکه می تواند در کاهش هزینه های اقتصادی و محیطی موثر باشد.